TY - JOUR ID - 701518 TI - پاسداشت اصول دادرسی در داوری JO - دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی JA - ANALYSIS LA - fa SN - 2821-1790 AU - کیا, حسن AD - دکترای حقوق خصوصی از دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی و مدرس دانشگاه Y1 - 2023 PY - 2023 VL - 1 IS - 2 SP - 428 EP - 447 KW - اصول دادرسی KW - جهات نامنصوص KW - فراغ داور KW - موجه بودن KW - مدلل بودن DO - 10.22034/analysis.2023.701518 N2 - رأی‌شعبه 265 دادگاه عمومی تهران از جهت‌توجه به جهات‌نامنصوص نادرستی رأی داور شایسته گرامی­داشت است. این رأی در بخشی که پاس‌داشت اصول بنیادین دادرسی در داوری را بایسته دانسته است و دربخشی‌دیگر که به‌بایستگی موجه‌و‌مدلل بودن رأی داور اشاره دارد و پاس نداشتن آنها را دستاویز نادرستی رأی داور دانسته، دقیق و درست است و این نکته که این امور از حقوق باشندگان داوری است و بی‌توجهی به آنها خلاف‌مقررات موجد حق است و حقی‌را که قانون‌گذار برای کسان شناخته مورد بی‌مهری قرار داده و این همان بند یک ماده489 قانون آیین‌دادرسی‌مدنی است. پس دادرس‌گرامی، هم در راه یافتن دستاویزها و هم در انطباق آن بر قانون، راه را به‌درستی پیموده است. در بخشی که دو بار رأی‌دادن داور را ناهمسو با بنیاد فراغ دادرس دانسته و قاعده‌پیش‌گفته را بدون نص، به‌داوری گسترش داده است از نگاه‌نگارنده ره بدرستی نپیموده و قاعده فراغ دادرس به‌گونه روان در رسیدگی دادرسان‌دولتی، در داوری جریان ندارد، چون‌داوری برپایه آهنگ و خواست دوسو بوده و از بندوبست­ رسیدگی در دادگاههای‌ دولتی‌رها می­باشد، به‌همین خاطر است که طرفین‌حتی می­توانند به‌همداستانی یکدیگر، رأی داور را کلی یا جزئی بی­اعتبار کنند و قیاس دادرسی و داوری و گسترش فرمانهای دادرسی به داوری، آن هم بدون آشکارگویی قانون‌گذار، جایگاه گمان­مندی و به‌نگاه نگارنده توجیه‌پذیر نیست. UR - https://analysis.illrc.ac.ir/article_701518.html L1 - https://analysis.illrc.ac.ir/article_701518_9d072d9a02e8728980babf067d98d508.pdf ER -